نمایه

زمان خلفای سه گانه:

در منابع تاریخی نسبت به وی در این زمان نقل خاصی نشده است.

 

دوران امام علی

پس از به خلافت رسیدن امیرالمؤمنین ^{(علیه‌السّلام)} ابتدا به ایشان پیوست.

در واقعه جمل به مخالفت با امیرمؤمنان ^{(علیه‌السّلام)} برخاست و در کنار ابوموسی اشعری، مردم کوفه را از یاری حضرت ^{(علیه‌السّلام)} برحذر می‌داشت.

شبث، در جنگ صفین، در کنار یاران امام علی ^{(علیه‌السّلام)} قرار گرفت و از سوی حضرت ^{(علیه‌السّلام)} فرماندهی بنی‌حنظله را در این جنگ بر عهده گرفت.

قبل از آغاز جنگ، شبث و عده‌ای دیگر از کوفیان به نمایندگی از سوی علی ^{(علیه‌السّلام)} نزد معاویه فرستاده شدند تا او را به سوی خدا و کتاب او و اطاعت از فرامین او دعوت کنند.

پس از آغاز جنگ و در پی مکر عمرو بن عاص و به نیزه کردن قرآنها شبث از کسانی بود که خواهان توقف فوری جنگ شده، بر حکمیت پای می‌فشرد.

پس از پایان نبرد صفین، او به همراه تعداد زیادی از کوفیان از سپاه امیرالمؤمنین ^{(علیه‌السّلام)} جدا شد و در صف خوارج جای گرفت و از سران ایشان گردید. اما‌ اندکی بعد توبه کرد و دوباره به سپاه امام ^{(علیه‌السّلام)} پیوست و از سوی امام ^{(علیه‌السّلام)} فرماندهی جناح چپ لشکر کوفه را در جنگ نهروان بر عهده گرفت.

 

زمان معاویه:

پس از شهادت امام علی ^{(علیه‌السّلام)} و واگذاری خلافت به معاویه شبث نیز از یاران و مریدان این خاندان گردید تا جایی که به درخواست زیاد بن ابیه، حاضر شد علیه حُجر بن عَدی کندی شهادت دهد؛ شهادتی که سرانجام منجر به شهادت حجر بن عدی و یارانش شد.

توضیح ماجرا: در سال 50 که زیاد بن ابیه حکومت کوفه را، علاوه بر بصره، از طرف معاویه به دست گرفت، با وجود دوستی‌اش با حجربن عدی، به او درباره دفاع از علی بن ابی طالب و انتقاد از معاویه هشدار داد، اما حجر همچنان بی‌پروا مردم را بر ضد معاویه تحریک می‌کرد.

هنگامی که زیاد در بصره به‌ سر می‌برد، حجر و یارانش به عَمْروبن حُرَیث، جانشین زیاد در کوفه، هنگام ایراد خطبه که با بدگویی و ناسزا به امیرمؤمنان ^{علیه‌السلام} همراه بود، سنگ‌ریزه پرتاب کردند. عمرو به زیاد گزارش داد و زیاد به سرعت به کوفه بازگشت. زیادبن‌ابیه پس از بازگشت به کوفه، مأموران خود را فرستاد تا حجر و یارانش را دستگیر کنند.

گروهی از ایشان کشته شدند و عده‌ای گریختند. حجربن عدی و سیزده تن دیگر دست‌گیر شدند.

زیاد آنان را همراه صد تن از لشکریانش نزد معاویه فرستاد و درباره ایشان نوشت که در لعن ابوتراب (علی علیه‌السلام) با «جماعت» مخالفت ورزیده و در نتیجه از فرمان خلیفه سرپیچی کرده‌اند.

زیاد بن ابیه شهادت برخی بزرگان کوفه از جمله شبث بن ربعی و شریح قاضی را مبنی بر مخالفت صریح حُجر با بدگویی از علی بن ابی طالب، را نیز بر ضد حُجر ضمیمه نامه کرد. در این میان هفت تن از ایشان با بیزاری جستن از علی نجات پیدا کردند و حجر و شش نفر دیگر نپذریفتند و به حکم معاویه کشته شدند.